Jak zwykle wspaniała książka ks. Adama Bonieckiego.
Tak nam teraz brakuje takiego duchowego przewodnika !!!

Bardzo ciekawa historia alternatywna, o świecie po II wojnie światowej, w którym wojnę wygrali Niemcy z Japończykami. Książka ma klimat i styl amerykański. Fajnie się to czyta. A w drugim rozdziale zauważyłem, że autor był przed panem J.A. Zajdlem z Polski o ok. 20 lat chyba w kwestii "koalangu", czyli języka kojarzeniowo-aluzyjnego, który jest szyfrem metaforycznym opartym na aluzjach poetyckich. Treści informowane takim szyfrem mogą być jawne i publicznie dostępne, a systemy komputerowe lub osoby nie wtajemniczone nie powinny zrozumieć przekazu lub mogą rozumieć w sposób inny, niż zgodnie z realną treścią wynikającą z intencji informacyjnej nadawcy. Hmm... przykładowo "Ten pies znowu buszuje w zbożu!" może oznaczać, że jakiś policjant znowu przegląda komentarze ludzkie na dziwne cele osób innych oraz na cele kradzieżowe i administracyjne przeciwko osobom. Zaazotowanym ziemnym, koksowniczym 4. Tu radio Paradyzja. Świat systemu wita! Przewidujemy ładną pogodę i przejaśnienia, wiatr zmienny dookolny umiarkowany, a potem będzie wieczorynka... hmm... pan Philip K. Dick był człowiekiem i starał się przetrwać w systemie amerykańskim w latach 50-tych i 60-tych XX wieku, jak pan John Carpenter w latach 70-tych i 80-tych... w Polsce było podobnie za komuny i aktualnie XXI wiek znowu jest tak samo. Świat systemu. Niemcy i margines społeczny, tudzież tępogłowi chłopi na stanowiskach, zawsze muszą próbować wygrać z ludźmi systemowo, oczywiste... robaki wiecznie marzą o byciu Panami i żeby rządzić światem i ludźmi i wszelkimi dobrami planety systemowo i "z decyzji", hmm... typowe i niezmienne, takie rasy, oczywiste... klasyka! A komentarze i opowieści ludzkie oraz autorów można by usuwać z istnienia zanim zaistnieją, żeby nie było problemów systemowych, propagandowych, ideowych, etc. w świecie systemu. Potrzebna jest cenzura wsteczna i prewencyjna oraz systemy monitoringu i analiz w celu realizowania porządków na Ziemi i unikania zagrożeń systemowych wynikających z przeszłości, aktualnych i potencjalnych w przyszłości w trybie czasu rzeczywistego bieżącego anno domini. Lubię to! Niezły kosmos, brzmi jak real, oczywiste... każdy i wszystko co istnieje musi mieć swoje miejsce prawidłowe w systemie stanowisk, uznań, dokumentów, przepływu finansów, rejestrów i prawidłowego zachowania zgodnie z... w końcu kiedyś musi im się udać, albo, hmm...

Kończę właśnie tę grę, zostało mi ostatnie śledztwo, o egipskim skarabeuszu. I okazało się, że nadal te przygody mnie ciekawiły, po przeczytaniu wcześniej tomu z Ireną Adler. W sumie mam za sobą 5 zagadek, a nadal z niecierpliwością oczekuję tej ostatniej, o skarabeuszu. Czyli okazuje się, że te komiksy-gry mogą zaciekawić i dają Czytelnikowi naprawdę dobrą zabawę, a po każdej kolejnej zagadce chciałoby się kolejną! Podobnie jak z oryginalnymi opowiadaniami o Sherlocku Holmesie. Już prawie wszystkie przeczytałem, ale wiem, że jeszcze mi kilka zostało i na pewno muszę kiedyś mieć zaliczone 100% wszystkie zagadki, oczywiste. Podobnie działa z tymi komiksami - grami paragrafowymi. Wiem, że jak przejdę ostatnie śledztwo, to z przyjemnością jeszcze przejrzę rozwiązania i rekonstrukcje zdarzeń, więc radością jest wyciągnąć z tych książeczek wszystko, ile się tylko da, aż mi wystarczy. I potem chętnie zagrałbym w następne części, oczywiste, hmm... dokładnie tak samo, jak z opowieściami pana Artura Conan Doyla, przysięgam! W zagadce o człowieku z amnezją myślałem, że utknąłem dziwnie, bez możliwych dalszych informacji, nie wiadomo w jaki sposób! Jak można czytać i nie widzieć, co dalej robić? I okazało się, że to, co opowiadałem w komentarzu do "Pojedynku z Irene Adler", że trzeba uważać, żeby nie zgubić tropów, okazuje się absolutnie nie żartem dziecięcym! Naprawdę. Mogę zdradzić, gdzie utknąłem... na cmentarzu! Nie łatwo jest odnaleźć włóczęgę. Naprawdę. Albo przynajmniej ja nie zauważyłem i myślałem, że ta gra jest zepsuta, po prostu, a okazało się, że po prostu trzeba być uważnym, jak prawdziwy detektyw! No i właśnie, hmm... naprawdę genialne książeczki! Muszę poszukać kolejnych tomów gdzieś, bo tu w bibliotece chyba nie mają, hmm... ewentualnie zapytam we Francji, czy mają inne tomy. Znam j. francuski, to sobie poczytam przynajmniej to, czego nie ma w Polsce. Hura! Zawsze jest jakieś rozwiązanie! Całe szczęście...

Bardzo dobry komiks w formie gry paragrafowej. Prawdziwe zagadki detektywistyczne! Męczyłem się długo nad pierwszym śledztwem i nadal nie jestem pewien, czy zebrałem wystarczające dowody do wskazania zabójcy malarza. Potem drugie śledztwo. To już długa, prawdziwa przygoda! Jak w filmie. Akcja idzie do przodu, nieoczekiwane zdarzenia, trzeba przejść kilka etapów tej historii, bo nie tylko zamordowano młodą kobietę, ale jeszcze na dodatek zaginął dr Watson! No genialne przygody i prawdziwe zagadki! Bardzo polubiłem! Szkoda, że kiedy byłem młodszy nie było takich gier w Polsce. Teraz przynajmniej sobie odrabiam zaległości z dzieciństwa. To nie są proste gry, na pewno nie dla dzieci! Oczywiste. Te dwa śledztwa były super, ale nadal mam niedosyt, muszę zagrać w kolejne zagadki! Pewnie jak przejdę "Cztery śledztwa Sherlocka Holmesa", to może mi się już znudzi, bo ile można? Oczywiste. No ale zobaczymy, etapami. Jeszcze męczę się na razie nad tym drugim śledztwem tutaj, w tych przygodach, gdzie gra się z Ireną Adler.
Polubiłem to!

Gerritsen jak zawsze wymiata. Jeszcze nigdy mnie nie zawiodła, więc i tę pozycję mogę szczerze polecić:

Nowe Stare Południe, czyli melanż wszystkiego: morderczego upału, niezniszczalnego rasizmu, ludzi jak z Caldwella z domieszką postaci Atticuso podobnych , muśniętych klimatem Zabić drozda. Ludzie prawdziwi, dobrzy i beznadziejni, głupi i przebiegli, spuścizna po tym co Południu uczynili Jankesi i secesyjna wojna. Bo mało kto powie, że Ameryce wyszła na dobre. A zniesienie niewolnictwa i scheda po Lincolnie wyszła słusznie, tyle, że różnie. Powieść aż pachnie, razi kolorami, buzuje upałem i uczuciami, wabi gorącą od słońca rzeką, knajpianym jazzem i soulem, odstręcza pubowymi jadłem od wieńcówki po by passy. Prowincjonalne miasteczko stanu Missouri kryje mroczną tajemnicę. Włazi od kuchni w prawdę uczuć, zła i dobra.
Jakie to dobre czytanie!!!!

Osobiście strasznie podoba mi się ta książka, jest dalszą częścią Wojowników. Przygoda jest bardzo ciekawa. Bardzo polecam też dla młodszych czytelników!

Z pewnością holenderski dziennikarz najlepiej orientuje się w polskich komunistycznych realiach, śmiechu warte.

Dziękujemy za streszczenie! Właściwie należy się domyślić końca. Podejrzewam, że to informacja czwartej okładki. Więc bravo "Czwarta strona".

Charmaine little book:

Piękna, wzruszająca książka.

Ostatnio przeczytałem tę książkę i bardzo mi się spodobała, mimo, że znam dotychczasowe powieści autora i trudno byłoby się spodziewać czegoś nowego, dobrego, oczywiste... pierwsze wrażenie miałem negatywne, wydawało mi się, że "to jakaś depresja!", że autor nie ma już czego wymyślić na stare lata, więc ciągle tylko powtarza teorie spiskowe w różnych wersjach, które w końcu muszą zacząć nudzić i denerwować Czytelnika, jak przykładowo "Cmentarz w Pradze", oczywiste... no bo ile można? Przesada, oczywiste... ale jakoś przebrnąłem przez pierwszy rozdział, potem drugi i stwierdziłem, że krótkie czytadło, szybka akcja, raz dwa i będzie po problemie, przynajmniej będę wiedział, że zaliczyłem tę książkę. I rzeczywiście w końcu polubiłem, w trakcie czytania nawet, bo znowu dość śmieszna się okazała, jak komedia "Cmentarz w Pradze", przykładowo... "opowieść paranoiczna", bym to nazwał... ale w klimacie komediowym, a jednak zupełna depresja, sami nieudacznicy, zbieranina poszkodowanych przez życie ludzi w różnym wieku i nagle mają okazję wziąć raz w życiu udział w prawdziwym projekcie wydawniczym! Sukces! Niezła impreza się kroi nareszcie!... i okazuje się, że to totalna depresja, aż żal, bo z założenia zleceniodawcy, ten projekt ma nie wypalić, hmm... no zagłada ostateczna, oczywiste... robiło mi się przykro co chwila, czytając, bo zrobiło mi się szkoda tych wszystkich ludzi tam zatrudnionych do projektu, hmm... a tak się starali!... a byli tragicznie skazani na porażkę już z założenia, nie musząc o tym wiedzieć, hmm... same tragedie w tym życiu, typowe, oczywiste... ważne, żeby ludzie mieli co robić w życiu i mogli ufać, że to, co robią jest ważne, hmm...